วันอาทิตย์ที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2554

รามเกียรติ์ นางสำมนักขา

ททมาโน ปิโย โหติ ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งหวงยิ่งอด เราไม่หวงเราไม่อด หมดเดี๋ยวก็มา

นางสำมนักขา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางมาจาก สำมนักขา)

ประวัติ

นางสำมนักขาเป็นธิดาองค์เดียวของท้าวลัสเตียนและนางรัชฎา มีสวามีคือ ชิวหา เป็นน้องสาวของทศกัณฐ์ กุมภกรรณ พิเภก ขร ทูษณ์และ ตรีเศียรนางสำมะนักขามีสามีชื่อ ชิวหา ซึ่งชิวหาผู้นี้ทำหน้าดูแลกรุงลงกาเมื่อทศกัณฐ์ได้ไปเที่ยวป่ากับนางมณโฑตลอดเวลา 7 วัน 7 คืนทำให้เกิดง่วงนอน จึงได้แลบลิ้นยาวออกมาปกคลุมกรุงลงกาและนอนหลับพักผ่อน เมื่อทศกัณฐ์กลับมาพบว่ากรุงลงกาถูกปกคลุมก็คิดว่าเป็นเวทมนตร์ของศัตรู จึงขว้างจักรไปตัดลิ้นชิวหาจนขาดทำให้ชิวหาถึงแก่ความตายยังความเศร้าโศกเสียใจให้แก่นางสำมะนักขายิ่งนัก
หลังจากชิวหาสิ้นไป วันหนึ่งนางสำมะนักขาไปเที่ยวป่าและได้พบพระรามจึงเกิดหลงรักขึ้นและได้เข้าไปเกี้ยวพาราสี แต่พระรามไม่สนใจ นางสำมะนักขาจึงตามพระรามไปที่อาศรมเห็นนางสีดา จึงคิดว่า ถ้าหากตนกำจัดนางสีดาได้ พระรามคงจะหันมาสนใจตน ดังนั้น นางสำมะนักขาจึงเข้าไปทำร้ายนางสีดาแต่ถูกพระรามจับได้ พระลักษณ์จึงจับตัดหูและจมูก เป็นเหตุให้เกิดสงครามระหว่างพระรามกับทศกัณฐ์
นางสำมนักขา มีบุตรเป็นรากษส 3 ใน 10 แห่งกรุงลงกา คือ กุมภกาศ อดูล ปีศาจยักษิณี และวรณีสูร


ลักษณะและสี

สีเขียวสด 1 หน้า 2 มือ


โคลงภาพรามเกียรติ์

สำมนักขาชื่ออ้าง อสุรพันธุ์
นาฏขนิษฐาทศกรรฐ แก่นไท้
ฉวีกายสกลวรรณ เขียวสด สอาดนอ
เป็นเอกชาเยศรได้ อยู่ด้วยชิวหา
ขุนมหาสิทธิโวหาร
( ตัวสะกดตามต้นฉบับเดิม )


ข้อมูลเพิ่มเติม

1 ความคิดเห็น:

  1. ททมาโน ปิโย โหติ #ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก
    A giver is always beloved. _/|\_

    ตอบลบ