บุญจากการทำสมาธิ

ททมาโน ปิโย โหติ ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งหวงยิ่งอด เราไม่หวงเราไม่อด หมดเดี๋ยวก็มา

'' ทำสมาธิ เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ''

ทำสมาธิ เจริญสติ เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มากกว่าการบริจาคทานใดๆเป็นเพราะอะไร 

หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ  ท่านเคยพูดเสมอว่า

“อุปัชฌาย์ข้า (หลวงปู่กลั่น) สอนว่า ภาวนาได้เห็นแสงสว่างเท่าปลายหัวไม้ขีด ชั่วประเดี๋ยวเดียว เท่าช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น ยังมีอานิสงส์มากกว่าตักบาตรจนขันลงหินทะลุ”

“หมั่นทำเข้าไว้ หมั่นทำเข้าไว้ ต่อไปจะได้เป็นที่พึ่งภายหน้า”

ท่านทั้งหลายลองคิดดูสิ ต้องตักรบาตร กี่เดือน กี่ปี ต้องเกิดมาตักบาตร อีกกี่ชาติ บาตรถึงจะทะลุ 

การนั่งสมาธิ ภาวนา จนจิตรวมลงเป็นสมาธิ 

ได้บุญมากก็เพระว่า ขณะที่เรานั่งสมาธิ อยู่เนี่ยนะ

เราไม่ได้ ก่อความเบียดเบียนใครใดๆเลย

ทั้งทางกาย วาจา และ ใจ  คิดไม่ดีกับใครก็ไม่คิด 

ด่าว่าใครเสียๆหายๆก็ไม่ได้ทำ ทำร้ายใครก็ไม่ได้ทำ 

มีสติอยู่กับปัจจุบัน มีศีลบริสุทธิ์ผุดผ่องเลยล่ะ 

ทั้งกาย วาจา ใจ ไม่ทำให้ตนเอง และ ผู้อื่นเดือดร้อนพระพุทธเจ้าท่านว่า เป็นมหาทาน อดีตที่ผ่านมาแล้ว ก็ไม่คิดถึง อนาคตเป็นสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ก็ไม่ผว้าพะวง 

ใจไม่เศร้าหมอง เบิกบานใจ อิ่มอกอิ่มใจ 

ยิ่งพัฒนาสติ จนมีสติที่ตั้งมั่น จนเกิดปัญญา 

เข้าถึงวิปัสนาญาณ มองเห็นโลกตามความเป็นจริง

ด้วยปัญญา รู้ ตื่น เบิกบาน ทีนี้ล่ะนะ บุญอานิสงส์ยิ่งมากเป็นทวีคูณ 

บางคนไปวัด ทำบุญทำทาน ปฎิบัติธรรม 

แต่ไปพูดคุย นินทากัน พระให้รับศีล ก็รับศีล จิตก็คิด อยากว่าคนนั้น อยากว่าคนนี้ คนนั้นมันขวางหูขวางตาข้าซะจริงๆ คิดมากๆเข้าไม่มีสติ ขาดสติ 

ไหลไปตามความคิด ไปจับกลุ่มนินทากัน มีปัญหากันแล้วล่ะ จิตใจเศร้าหมอง ขุ่นเคืองใจ 

โบราณว่า มือถือสาก ปากถือศีล 

 นี่บาปกรรมแล้วนะ ท่านทั้งหลาย 

เห็นใหม อันใหนจะได้บุญมากกว่ากัน 

* ศีลจะบริสุทธิ์ ได้ต้อง ประกอบด้วย 3 อย่าง

* ไม่ทำให้ตนเอง และ ผู้อื่นเดือดร้อน  

* ทางกาย 

* ทางวาจา

* ทางใจ 

* ถ้าหากขาดอย่างใดอย่างนึงไปนั้นศีลยังไม่บริสุทธิ์ 

................................