#รักษ์บ้านเกิด
#แก้งสนามนาง
#ชีวิตคือการเดินทาง
#JourneyIsLife
วันจันทร์ที่ 1 มีนาคม 2564
กรวดน้ำทำไม? แล้วใครได้บุญ?
เรื่องมีอยู่ว่า... ในอดีตพระราชาได้มอบหมายให้นายเสมียนทำหน้าที่เตรียมถวาย #มหาสังฆทาน แด่พระสงฆ์โดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุข
แต่นายเสมียนและหมู่ญาติ ได้ แอบกินอาหารก่อนที่จะนำไปถวายสงฆ์ ทำให้ตายแล้วตกนรก เมื่อพ้นจากนรกก็มาเกิดเป็น เปรต รอคอยญาติอุทิศส่วนกุศลไปให้ แต่ก็ไม่ได้สักที... จนมาถึงในสมัยพุทธกาลของเรา พวกเปรตได้มาปรากฏกายให้ #พระเจ้าพิมพิสาร เห็น และพากันส่งเสียงร้องโหยหวนในพระราชนิเวศน์
พระเจ้าพิมพิสารจึงเสด็จไปทูลถามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทราบว่าเป็นเปรตญาติมาขอส่วนบุญ จึงได้ #ถวายภัตตาหาร #ผ้าไตรจีวร และ #ไทยธรรมทุกอย่าง #อุทิศส่วนกุศลให้หมู่ญาติว่า
“ อิทัง โน ญาตีนัง โหตุ “
เปรตเหล่านี้จึงได้รับกุศลผลบุญกันทั่วหน้า และพ้นจากความทุกข์ทรมานที่ได้รับอยู่
จะเห็นได้ว่า ชีวิตหลังความตาย ไม่มีการทำมาหากิน ไม่มีการประกอบอาชีพ มีแต่ บุญเท่านั้นที่เป็นเครื่องหล่อเลี้ยง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงแนะนำว่า เมื่อทำบุญแล้วควร อุ ทิ ศ บุ ญ ใ ห้ กั บ ห มู่ ญ า ติ ผู้ ล่ ว ง ลั บ ไ ป แ ล้ ว ด้ ว ย ไม่ว่าหมู่ญาติของเราจะอยู่สุขคติภูมิหรือทุขคติภูมิ บุญก็สามารถไปถึง ถ้าอยู่ ทุกขคติภูมิ จากทุกข์มากก็จะทุกข์น้อย จากทุกข์น้อยก็จะพ้นทุกข์ ถ้าอยู่ สุขคติภูมิ จากสุขน้อยก็จะสุขมาก จากสุขมากก็จะสุขมากยิ่งๆขึ้นไป
เพราะหมู่ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว รอคอยลูกหลานอุทิศบุญไปให้และคอยอนุโมทนาบุญกับทุกๆบุญที่เราได้กระทำไว้ดีแล้ว
ที่มา : #พระไตรปิฎก ฉบับมหามักกุฎราชวิทยาลัย เล่ม ๓๙ หน้า ๒๗๘
ยังมีสาระเรื่องราวดี ๆ ที่อยากเล่าตามมาดูเราได้ที่ ;
My blogs link 👆
https://sites.google.com/site/dhammatharn/
http://abhinop.blogspot.com
http://abhinop.bloggang.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น