คนตกปลาได้ไปสวรรค์

ททมาโน ปิโย โหติ ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งหวงยิ่งอด เราไม่หวงเราไม่อด หมดเดี๋ยวก็มา

คนตกปลาได้ไปสวรรค์ คนปฏิบัติธรรมได้ไปนรก 

วันนี้เป็นวันสำคัญทางศาสนา มีการจัดงานบุญ พร้อมกับฟังเทศน์อย่างยิ่งใหญ่ ชายคนหนึ่ง ได้มานั่งฟังธรรมอยู่บนศาลาวัด และในขณะที่นั่งฟังอยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นคนกำลังตกปลาอยู่ในบ่อน้ำที่วัด แล้วก็นั่งคิดปน ก่ น ด่ า คนตกปลาอยู่ในใจ

ว่าทำไมถึงทำเช่นนั้น ในวัดแท้ๆ ยังกล้ามาจับปลา ไม่กลัว บ า ป ก ร ร ม บ้างเลยหรืออย่างไร

แต่แทนที่ชายคนนี้มานั่งฟังธรรมจะได้บุญ กลับเอาจิตไป ด่ า ท อ ผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา

ในขณะเดียวกัน “คนตกปลา” ก็มองเห็นคนที่มานั่งฟังธรรมบนศาลาวัด ใจก็ตั้งจิตขออนุโมทนาบุญ เพราะผมมันเป็นคน บ า ป  ไม่มีโอกาสได้ไปนั่งฟังธรรมกับคนอื่นเขา ต้องเอาเวลามาตกปลาเลี้ยงชีพ เลี้ยงดูพ่อแม่ที่ ป่ ว ย หนัก เพราะเกิดมาจ น จึงไม่มีวาสนาสร้างบุญแบบคนอื่น

หากเกิดชาติหน้า ก็ขอให้มีโอกาสได้สร้างบุญเหมือนแบบท่านๆที่ได้นั่งฟังธรรมอยู่ด้วยเถิด

เกิดมาชาตินี้มี ก ร ร ม หนัก ต้องชดใช้ ก ร ร ม ที่ก่อไว้ ปลาที่มาติดเบ็ด ก็ขออย่าได้จอง เ ว ร กันเลย

ถึงแม้คนตกปลา จะกำลังตกปลาอยู่ แต่จิตก็เอาแต่ภาวนาสาธุไปกับคนที่ฟังธรรม และขออโหสิ ก ร ร ม ปลาตลอด ที่นี้ทุกคนเข้าใจหรือยังว่า ทำไมคนฟังธรรมถึงตกนรก คนตกปลาได้ขึ้นสวรรค์

ความหมายของ “ก ร ร ม ดี” และ “ก ร ร ม ชั่ ว” มาจากเจตนา การมีเจตนาที่ประกอบด้วยกุศล คือ ก ร ร ม ดี แต่การมีเจตนาที่ประกอบด้วยอกุศล คือ ก ร ร ม ชั่ ว อย่างชายที่ไปนั่งฟังธรรม ก็หลงคิดว่าตัวเองกำลังทำดีอยู่ แล้วก็เอาแต่มองคนอื่นที่ไม่ทำแบบตัวเองว่าเป็นคนไม่ดี ในใจก็เอาแต่ ด่ า ท อ คิด ร้ า ย ต่างๆนาๆ ในขณะที่คนตกปลา มีแต่เจตนาที่ดีต่อผู้อื่น เห็นผู้อื่นทำความดี ก็ยินดีด้วยเสมอ

การปฏิบัติธรรม เป็นการฝึกจิตให้สงบ เพื่อพัฒนาจิตของตนเองให้สูงขึ้น ไม่ใช่เอาไว้ไปข่มคนอื่นให้ดูต่ำลง เพราะสุดท้ายแล้วคนที่ทำแบบนี้ ย่อมต่ำกว่า

เจ้าสวดมนต์แต่ยัง “นิ น ท า “

เจ้าทำทานแต่ยัง ” เ อ า เ ป รี ย บ “

เจ้ามีความรู้แต่ชอบ  ” ดู ถู ก ค น “

เจ้าตัวสะอาดแต่ ” ใ จ ส ก ป ร ก “

เจ้าอยากได้มิตรแท้ แต่… ” เจ้ากลับเป็นมิตรเทียม “

เจ้าบอกทำกุศล แต่… ” หมายเอาชื่อเสียง “

เจ้ามีทุกสิ่ง แต่… ” ไม่คิดแบ่งปัน “

เจ้าดูแลคนอื่น แต่… ” ละเลยพ่อแม่ “

เจ้างด เ นื้ อ สั ต ว์ แต่… ” ข่ ม เ ห ง ” เพื่อนมนุษย์

เจ้าหาตัวเองไม่เจอ แต่… “ก ร ร ม ” หาเจ้าเจอ

เครดิต ;

พระไพศาล วิสาโล ได้บอกถึงพฤติกรรมที่คนเหล่านี้เป็น นั่นเพราะว่า “เหมือนในสังคมทุกวันนี้ ที่ชอบทำบุญ แต่กลับไร้น้ำใจ ทั้งๆที่การมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ เป็นสิ่งที่ทำได้ง่ายในชีวิตประจำวัน แต่บางคนกลับดั้นด้นเดินทางไปไกลๆ เพื่อที่จะไปทำบุญที่วัดอย่างเดียว แต่กับคน ทุ ก ข์ ย า ก ใกล้ตัว ไม่เคยแม้แต่จะเหลียวแลยื่นมือช่วย นั่นเป็นเพราะว่าคนเรา มักจะชอบกระทำต่อสิ่งที่อยู่สูงกว่าตน เช่น พระสงฆ์ วัดวาอาราม แต่กลับละเลยสิ่งที่คิดว่าอยู่ต่ำกว่าตนเอง เช่น คน ย า ก จ น หรือ สั ต ว์ น้อยใหญ่”

เมตตาค้ำจุนโลก